Vraagt en U zal gegeven worden.

Hier lekker alles z'n gangetje en ik ben aan het genieten van het feit dat ik klaar ben. Klaar met alles. M'n site staat, dankzij de ongelooflijke inzet van mijn trouwe bouwer, als een huis. M'n atelier is verrijkt met nieuwe kleurtjes, ezels en een paar door m'n eigen mannen gemaakte kasten.(een echte Ikendya en een Ikevlad) Ik ben als een echte huismusje m'n nestje winterklaar aan het maken. De garage is omgetoverd tot werkplaats, alwaar ze zaagmachine regelmatig het hoogste lied zingt, af en toe vrolijk overstemd door de boormachine met schuurkop en het fijnschuurstrijkijzer. Het zaagsel word weer verwerkt in prachtige schilderijen, dus we recyclen ook nog op en top.
M'n boek begint op te schieten; ik heb een echte tiepmiep gevonden (zo mag ik het toch moemen hè,maureen?) en iemand die leest en foutjes verbetert (maartje,eeuwig dank!), zodat ik vollop in de creatie kan blijven en nied op te sbelvoutjes hoef te ledten.
Zoals je al ziet, lekker bezig dus.
Naast mijn eigen to-do lijstje, heb ik er ook eentje gemaakt voor het Universum. Daar staan dingen op waar ik het te druk voor heb en waar het Universum voor mag zorgen. Op nr. 1 stond: mijn website voor Google om te smullen maken.
Nu zijn we daar zelf al wel aan bezig, maar alle hulp is natuurlijk welkom.
Nou, de boodschap ik aangekomen. Deze totaal onverwachte mail van een oud-NLP medecursust vond ik vanochtend in m'n mailbox.....


----- Original Message -----
From: janvanhoof@maxximize.nl
To: 'renate'
Sent: Thursday, October 30, 2008 10:01 AM
Subject: gevonden worden in Google

Hey Renatavaganza,
Hoe is het leven ? alles creawel ?:)
Ik bedacht me net dat ik je een klein cadeautje wil geven… plopte zomaar op..
Je wilt toch beter gevonden worden in Google ? nu ben ik daar de laatste tijd erg mee bezig geweest en heb ik wat slimme dingen ontdekt die bij mij (en voor mijn boekhouders website) erg goed werkten.
Wat ik van je nodig heb:
- Maximaal 6 zoekwoordencombi’s waarop je gevonden wilt worden:
o Dus wel bijv. NLP-eindhoven, kunstatelier-eindhoven, mogen combi van 2 a 3 woorden zijn
o Niet 1 woord zoals NLP of Kunst (losse woorden als NLP en kunst zijn zodanig bezet door grote websites dat je daar niet meer tussenkomt)
- De URL (www……nl) van je website waar de mensen op moeten komen
- Je e-mailadres
Wat ik ga doen, blijft mijn geheim, maar als het goed is ga je vanaf dat moment binnen een uur als een gek omhoog in Google, en aangezien Google een cyclus heeft van ca 6 weken groeit dat in de periode daarna nog.
Dus, als jij zover bent…J
Groetjes, Jan

Maxximize
http://www.maxximize.nl
info@maxximize.nl


En nou moet je voor de gein eens 'zelfontdekkingreizen' googelen...
Of 'levenswijsheid schilderen
of welke andere combinatie dan ook die iets met mij te maken heeft.....

Wie moet ik hier nou voor bedanken?
Alles?!?

Weer mam

Na jarenlange omzwervingen is ie weer terug.
Terug op het honk.

"Mam, ik ga weer terug naar school en ik heb hulp nodig."

Jarenlang heb ik gebeden, gehoopt, gewenst om deze woorden te horen.
Jaren waarin heel veel is gebeurd.
Jaren van verdwalen in criminaliteit, blauwemaandagbaantjes achter de lopende band of in magazijnen, van kamertje, via kamer naar flat tot ontruiming. Een handjevol goeie vrienden en heel veel foute. Steeds magerder...
"Ik heb hulp nodig", waren woorden die hij jarenlang niet uit kon spreken, in de veronderstelling dat er toch niemand voor hem was.
Na de ontruiming alweer bijna een jaar op een piepklein kamertje in het gezin van pa.
En ik zat hier in een groot, leeg huis, te proberen me 'n beeld te vormen van het leven van mijn zoon, met behulp van soms maandelijkse updates. Updates boordevol ambitieuze plannen, afgewisseld met mislukkingen en ontslag.
"Kun je mij even wat voorschieten", de meest gebezigde zin, naast: "Ik ben weer stom geweest".

"Mam, ik ga weer naar school".

Eerst was er scepsis.
Wéér iets nieuws. Wéér wat anders proberen.
En ja, er moet weer voorgeschoten worden.
Herinnering roept weerstand op.

Maar hij lijkt zo blij! Verteld vol enthousiasme en vuur, waar 't eerder beredenerend was.
En hij heeft nu nog iets nodig: Ruimte.
Ruimte die ik heb. Ruimte die ik graag voor 'm wil maken.
Voor mij betekend het immers ook ruimte. Ruimte om 'm nu te kunnen bieden, wat ik toen niet geven kon. Steun, erkenning, waardering en vertrouwen.

De studeerkamer is in aanbouw.
De zolder inmiddels alweer gezellig vol.

Ook ik ben er vol van.
Zo blij ben ik! Dankbaar dat ik weer dagelijks deel uitmaak van zijn leven.

Met tranen in m'n ogen van trots lees ik in de krant over de nieuwste opleiding in Eindhoven. Mijn zoon zit daar op en 't past precies bij 'm.
Mijn hart stroomt vol met dankbaarheid en hoop en vult een leegte, waarvan ik niet wist dat die er zat.

Ik mocht mezelf al eerder vergeven dat ik een slechte moeder was.
Nu krijg ik een nieuwe kans.

23 jaar. M'n kindje woont weer thuis....

Bestaat lotsbestemming?

Spelen we 'n rol in het grotere spel, of heeft eenieder de hoofdrol in z'n eigen toneelstuk?

Oftewel: Bestaat lotsbestemming?

Vroeger geloofde ik dat 't leven me overkwam en ik daar weinig of geen invloed op had. Ik was een speelbal van emoties en omstandigheden. Zwemmen of verzuipen. Strijden of ten onder gaan.

Toen kwam er een tijd dat ik geloofde dat je je leven in de hand kunt nemen en ALLES zelf kunt creëren. Je levenspad, je toekomst, je wereld. Een kwestie van focus, uitstippelen, wilskracht, gedachte- en doekracht.
Gewoon weten wat je wilt en dan doelen stellen, actie ondernemen, beetje visualiseren en hoppeteetje, je zet het Universum naar je hand.

Intussen heb ik het vermoeden dat er nog iets heel anders meespeelt.
Namelijk dat er ook iets is wat er wil zijn, zonder dat ik daar weet van heb en ik vraag me steeds vaker af:
Wat is nu eigenlijk de bedoeling?
Is er een speciale bedoeling? Van het leven. Mijn leven. Deze wereld. De mensheid..
En als er een bedoeling is, hoe kom ik er dan achter welke dat is? En moet ik dat dan wel willen weten? Of is het leven juist bedoeld om ons te verassen en kan ik beter gewoon eens leren luisteren,loslaten en vertrouwen?
Zou 't zo kunnen zijn, filosofeer ik dan, dat iedereen in deze wereld z'n eigen gereserveerde plekje heeft en dat we door onzichtbare krachten gestuurd en geholpen worden om daar te komen?
Is het misschien daarom dat we soms keihard ons best voor iets doen en het gewoon niet lukt? Terwijl er soms ineens, onverwacht iets in je schoot geworpen word, zonder dat je er wat voor hoeft te doen. Iets waardoor je een bepaalde richting in getrokken word; je zogezegd wind mee krijgt.
Want als dat zo is, strooien we met onze gefocuste wilskracht alleen maar roet in het eten en maken we het onszelf behoorlijk lastig.
Want -ben ik achter- al dat willen is mooi en aardig, maar het is ook een kunst om ruimte te kunnen laten voor wat er van nature wil zijn.

Waarom dit me zo bezighoud?
Ik maak het nu mee dat dingen me toe beginnen te vallen, die me zachtjes in een richting duwen. Vriendelijk. Alsof ze willen zeggen: kijk hier eens naar.., is dat niets voor je?
Het idee vraagt om een koersverandering en ik kan kiezen: stug tegen de stroom invaren of me overgeven en meedrijven.

Dus vraag me inmiddels af: Is er zoiets als 'het grote plan', waar we allemaal een rol in spelen? En roeien we niet tegen de richting in met ons eeuwige willen. Want wie is die 'ik', die alles wil bepalen? Eckart Tolle merkte het al zo mooi op: als er één willen vervult is, is ons brein er als de kippen bij om meer willens te produceren. En zo blijf je naturlijk lekker bezig. Alsof we niets beters te doen hebben, dan al onze grillen te willen willen.

Hoe onderscheid het -laat ik het maar 'grillige willen' noemen- dat steeds maar weer iets anders verzint om ons bezig en onvervuld te houden, zich van het intuitief ingegeven verlangen dat ons brengt waar we horen te zijn?
En als er zoiets als lotsbestemming bestaat; hoe verhoud zich dat dan tot onze verlangens?
Is, zoals het Boeddhisme leert, verlangen de aanzet tot lijden, of zijn verlangens juist de stemmen van onze engelen die ons de juiste richting in het oor fluisteren en kunnen we kiezen daar wel of niet naar luisteren?
Misschien hebben we beide; een lotsbestemming én bepalen we zelf of we die vervullen. Misschien krijgen we gewoon allemaal een pakketje verlangens, talenten en kansen en is het aan ons om ze te volgen, gebruiken en te grijpen.
Of ze links te laten liggen.

Mijmerend over het onderwerp, struikel ik over een quote:
I don't know if we each have a destiny, or if we're all just floating around accidently-like on a breeze. I think it might be both.

Forrest Gump vroeg het zich dus ook al af....

Maar naar welke stem moet ik luisteren als er zovelen zijn?
Want we laten ons immers door niemand zo grondig om de tuin leiden dan door onszelf en ik weet dat ik niet alles moet geloven wat ik denk.
Misschien stel ik mezelf een betere vraag met: naar welke stem wíl ik luisteren?

En ineens weet ik het:
Naar die stem die het zachtst fluistert, en toch het duidelijkst spreekt:
De stem van m'n hart.

Droom of werkelijkheid?

Wat zijn dromen en wat is werkelijkheid?
Misschien moeten we wakker worden uit de droom dat dit de werkelijkheid is.

M'n toekomst herinnerd...

Vorige week, slapend onder de blote sterrenhemel, had ik een droom. Een droom die zo echt was, dat ik me tijdens m'n droom afvroeg of de plek waarover ik droomde echt bestond of alleen maar in m'n droom. In m'n droom besloot ik dat die plek echt bestond. Ik was er immers al zo vaak geweest. Het is een plek, ergens midden in de stad, maar toch een groene oase. Altijd als ik daar kwam, wenste ik dat ik daar kon blijven. Dat ik daar kon wonen. Helaas voor mij; het was al bewoond. Door inspirerende en creatieve mensen, die hadden daar hun vaste stek. Ik voelde me altijd welkom, maar kon nooit lang blijven want ik was altijd onderweg...naar iets of ergens.
En nu was ik daar weer. En deze keer was iedereen verdwenen. De groep mensen die daar had gewoond was ergens anders heen gegaan. Mijn hart juichte. M'n gevoel vertelde me, dat ik voorbestemd was om hier te zijn. Dat het nu de tijd was. Ik kende de plek op m'n duimpje en had me al vele malen voorgesteld wat ik zou doen als ik daar een vinger in de pap had. Ik zou de energie zoals die was willen bewaren, maar ipv een gesloten gemeenschap zou ik het open willen maken.
Een mooie grote tuin, met eeuwenoude bomen, een vijver en 3 huizen, waarvan er 2 samenstaan. Ietsje verderop staat een rijtje (garage?)boxen, waar ateliers in gevestigd waren. Een oase van onverwachte rust, in het centrum van de stad. Daar een creatieplaats maken... een inspiratie-centrum! Voor iedereen, jan en alleman, die open wil komen staan voor de kunst van creatie. Een ieder die z'n ziel wil laten zingen en wil proeven hoe vrijheid smaakt. Gewoon, om harten te openen, om de poorten open te zetten naar de tuin van Eden; een hemelse plek die in ieder van ons bestaat, maar waar we het contact mee hebben verloren. In ons hart, waar we zo weinig tijd doorbrengen, maar wat een plek is, die ons alles geeft.
Een plek waar je vervulling kunt vinden in de bijzondere wereld van de creatieve inspiratie. Een plek waar je je ziel kunt ontplooien, waar je thuis kunt komen. Een plek waar iedereen leraar en leerling kan zijn. Een plek in het hart van de stad, in het hart van de mens in het hart van creatie.
In mijn droom, op die dag, bleek dat het centrum een bestemming zocht. Een bestemming en een creator en inspirator. Iemand die de roeping had om daar iets bijzonders te creëren. Iemand die de tijd, de drive, een plan en de wens had. Iemand die kon creëren, decoreren, doceren en anderen inspireren en motiveren. M'n bloed begon te gonzen, m'n huid te tintelen, m'n hart te juichen: Dat huis, dat was voor mij! En die iemand was IK!!
Want er moest ook iemand constant wonen, om het te bezielen. Precies waar ik van droomde, als ik niet droom. Eigenlijk was alles er al klaar voor om door iemand geadopteerd te worden. En ik dacht, wist, voelde in heel m'n wezen, dat dit was waarnaar ik m'n leven lang al onderweg was. Alsof de toekomst me riep. Alsof een deel van mij altijd al had geweten dat dit was wat ik zou gaan doen. Zoals een zaadje de vorm, de herinnering van de boom al in zich heeft en alleen nog maar tot zichzelf uit hoeft te groeien. Alsof het altijd al in de sterren heeft gestaan. Alsof ik eindelijk m'n plek in kon nemen. Ik herinnerde me ineens weer heel sterk hoe mijn toekomst eruit zou zien. Ik werd geroepen, wakker gemaakt. Alles wat tot nu toe in mijn leven was geweest, was een voorbereiding op dit. Geen enkele twijfel over mogelijk. Eindelijk kon het op z'n plek vallen.
Ik ken zelfs het bord al wat aan de ingang zal komen staan:

Welcome to Eden,
where sunlight dances
where flowers fall asleep
where trees dream
where your heart can follow the rythm of nothingness
where your spirit can rest in the arms of happiness
*


Inmiddels ben ik alweer een tijdje wakker.
En hoe langer ik wakker ben, hoe meer de droom vervaagd. Hoe onwerkelijker het allemaal lijkt. en natuurlijk is het ook onwerkelijk. Het was een droom. En toch kan ik me niet aan het gevoel onttrekken, dat wat ik nu als werkelijkheid ervaar, de eigenlijke droom is, en dat er ergens iets is, wat rustig afwacht tot ik eindelijk eens wakker word.

de secret in het kwadraat - vervolg

Naar aanleiding van mijn reactie over de schatkaarten op de bijnarijkenberoemdblog, werd ik uitgenodigd mijn verhaal te schrijven over hoe ik tot het maken van het boek ben gekomen en hoe ik dat precies heb gebruikt. Dit verhaal wil ik jullie niet onthouden....
Bij deze.


Jaren geleden is het alweer, dat ik met een burn-out thuis kwam te zitten en geen idee had wat ik nog met m'n leven aan moest.
Geen enkel zicht had ik op wie ik was, wat ik wilde en kon.
Al jaren was ik kapster, want m'n oma was een kapster, m'n moeder was een kapster, m'n tante was een kapster en straks werd m'n dochter ook een kapster.

Helaas voor mij toen, was het hebben van een veels te goedlopende, 6 dagen per week opene kapperszaak met 7 vrouw personeel en 2 trainings- en 1 boekhoudavonden per week als alleenstaande moeder iets teveel van het goede. Ik kreeg eerst vage klachten en niet lang daarna was het 'all systems meltdown'.
Geen haartjes knippen meer voor mij. Noch opleidingen geven en volgen, zaak runnen en boekhouding doen. Zelfs de verzorging van mijn zoon, moest ik uit handen geven. De bordjes tuimelden een allemaal tegelijk van hun stokje.
"Nog 2 jaar zo doorgaan", zei de dokter, "en dan ben je op".

Tsjah, wat doe je dan?

Eerst in een gat vallen natuurlijk, maar daar had ik het snel gezien. Te donker, te drukkend, te benauwd.
Maar hoe kwam ik eruit dan?

Op aanraden van mijn beste vriendin, begon ik met het maken van een "gewenste-leven"s-boek; een methode die zij gebruikte om tieners in contact te brengen met wat ze later willen worden. Voor mij was later al voorbij, maar ik was toch weer helemaal terug bij af, dus, ach...waarom niet...

De opdracht was simpel:
Zoek in oude tijdschriften naar plaatjes, spreuken, artikelen en woorden die je aanspreken. Of plak er in wat je bezig houd, wat je aandacht trekt, waar je van houd.
En ach ja; what else to do? zo in de ziektewet.

Het is mijn redding gebleken.
Door met dit boek te werken verschoof mijn focus.
Had ik voordat ik begon allemaal heel helder en duidelijk wat ik niet (meer) wilde, niet leuk vond, wilde vermijden, waar ik vandaan wilde; nu werd ik opgeroepen te kijken naar - wat dan wél! - , naar wat me aansprak, en bovendien; wat er allemaal in mijn leven was, wat waardevol voor me was.
Dit gaan zien en weten bracht al meteen meer licht en ruimte.

Om het boek wat meer structuur te geven, ben ik het later in gaan delen op onderwerp, zoals met de schatkaarten van Shakti Gawain.(zie the secret in het kwadraat)

Toen ik door mijn collage's (wat vaak afgedaan word als kinderachtig geplak, maar wat het dus echt niet is) beter zicht begon te krijgen op wie ik was en wat ik wenste te creëren in m'n leven, ben ik naast m'n plaatjesboek ook nog begonnen met mijn zg. grote magische doelenboek. Want je kunt wel lekker in je fantasie gaan leven en de hele dag op een roze wolk gaan zitten, dromend over het fantastische leven wat je wilt leiden, de mooiste scenario's visualiserend.... 't Universum is niet gek.
Die hebben zoiets van: Wij kunnen dingen op je pad laten komen, maar dan moet je je wel op het pad bevinden.
Ga! Probeer! Doe!
Actie ~ reactie
Trial ~ error ~ trial ~ succes.
In dit nieuwe schrift, begon ik lijstjes te maken en op te schrijven welke stappen ik zou moeten nemen, wat ik zou kunnen doen, wie ik om steun, raad of hulp kon vragen, waar ik een kijkje zou kunnen gaan nemen, met wie ik in contact zou kunnen komen, kortom: zoeken naar mogelijkheden, en dan vervolgens een soort van maandintentie maken. Niet te strak plannen, niet teveel moetens en willens. Gewoon losjes m'n gevoel en intuitie volgen, maar 't dan wel ook doén. Licht en ruimte ~ weet je wel.
Te weinig om gestresst te raken, genoeg om lekker bezig te zijn en het Universum de kans te geven wat wondertjes te verrichten hier en daar.
Deze creatieve, leuke, lichte, vrijeblije edoch noeste arbeid begon al gauw z'n vruchten af te werpen.
Achter in mijn "gewenste- leven"sboek, begon ik m'n successen in te plakken: De keren dat ik m'n talenten gebruikte, deed wat ik leuk vond en daar blij van werd, ik een bijdrage leverde of een goed plan had bedacht en uitgevoerd.
Want 'to-do' lijstjes; mooi en aardig, een 'accomplished'-lijstje maken, lijken we altijd te vergeten. En das niet alleen jammer. Das doodzonde!
Je aandacht bij wat je wilt bereiken is natuurlijk heel goed, maar zien wat je al hebt bereikt is natuurlijk net zo belangrijk. Het brengt het geluks-gevoel dichterbij. Niet alleen weten wat je wilt, maar ook zien en blij zijn met wat je al hebt. Trots zijn op wat je hebt bereikt. Jezelf waarderen voor je inzet. Geen grotere magnetische aantrekking voor 'de wet' als een voldaan gevoel van eigenwaarde. Erg goed ook voor je zelfrecpect.

Inmiddels is mijn boek vol.
Wat ik wilde en wat ik deed en kreeg, heeft elkaar inmiddels in het midden gevonden. Juist op het moment dat dat ik op het punt stond m'n grote, gedroomde reis te maken, vlak nadat ik m'n eigen BeLight!-inspiratiecentrum was begonnen.
Op deze middelste pagina heb ik een foto geplakt van mezelf in juichende toestand, temidden van het prachtige natuurschoon in Thailand; het land wat me de droom had geschonken die ik met behulp van het Universum had waar gemaakt.
Het werd een fantastishce reis! waarvan je de belevenissen kunt lezen op
http://www.renate-belight.blogspot.com/


Inmiddels weer thuis is BeLight! uitgebreid met een atelier, want dit proces van leren luisteren naar m'n hart zal nooit meer eindigen. Ik blijf gewoon doorgroeien. 'Later als ik ik groot ben', is nog steeds actueel. Ik word nog steeds groter.
En ik heb niet gewacht op 'n prins, maar heb mezelf wakker gekust.
Die prins is inmiddels ook in m'n leven en we dromen nog lang en gelukkig.
Sterker nog!
Ik help nu via www.BeLight.us ook anderen dmv. creatieve workshops, hun droom te vinden en te leren leven.
Deze keer niet alleen via wens- of wilskracht, maar via zijnskracht. En dat beloofd wat!
Want uit mijn boek heb ik geleerd en blijkt ook:
Je hoeft niet altijd te weten wat je wilt, om de wet van aantrekking voor je te laten werken. Het is veel belangrijker dat je je leert herinneren wie je bent en dat je weet wat belangrijk en waardevol voor je is. En dan laat je het aan het Universum over om jou te verassen....

Mijn volgende wens-boek staat sinds kort te popelen in de kast. De nu nog lege pagina's tintelen van verwachting...

the secret in het kwadraat.

Onlangs kwam ik op de Bijnarijkenberoemd-blog en daar is het schatkaartenprincipe van Shakti Gawain's creatief visualiseren voor ons in het Nederlands vertaald.
Dit bracht mij bij het feit dat wat al jaren doe, misschien wel eens interessant kan zijn voor anderen.
Zelf ben ik hier nl. al een aantal jaar mee bezig en heb hetzelfde principe toegepast van de schatkaarten, maar dan heb ik een schatboek gemaakt: ik heb een dummy gebruikt en daar per aantal pagina's hetzelfde principe toegepast. Het boek is door de jaren heen gegroeid, mijn dromen werden steeds helderder, specifieker,wat ik wilde steeds duidelijker.
Toen ze zich gingen manifesteren ben ik vanaf de andere kant mijn successen in gaan plakken, de kleine stappen die ik nam, de tussendoelen, de weg ernaartoe.
Uiteindelijk ontmoette het elkaar in het midden toen ik mijn ultieme droom bereikt had.
Daar plakte ik een grote foto van een juichende zelf.

Toen ik ermee begon wist ik nog niet eens wat ik wilde
Ik had een burn-out, had mn zaak (kinkikappers) moeten verkopen en had geen idee wat ik met mn leven wilde.
Dit boek heeft me erg geholpen
Ik ben gewoon begonnen met plaatjes uit tijdschriften erin plakken die ik mooi vond en die me aanspraken
Later ging ik onderwerpen bedenken en zoeken naar wat ik daarin wilde bereiken.
Het is een erg dik en nuttig boek gebleken en ik wil via deze weg mensen wakker maken voor deze mooie creatieve manier van dromen visualiseren.
't Gekke is wel dat ik van mijn schilderen helemaal niks terug vind in mn wensenboek en ik nu toch een atelier heb.
Zo zie je maar dat je zelf soms helemaal geen contact hebt met wat je kunt en echt wilt vanuit je beperkte perspectief en dat het universum toch weet wat ie moet sturen, alleen al door ermee bezig te zijn tijd te maken om erachter te komen wat je nu eigenlijk echt wilt.
Inmiddels geef ik workshops aan mensen die het ook niet weten, en help ik ze dit duidelijk krijgen door het maken van collages. Ik doe dus gewoon wat ik altijd al deed en doe dus vooral niet meer moeilijk door het ver weg te zoeken.
.
Inmiddels denk ik ook niet meer in doelen, zoals het schatkaartenprincipe je leert (en ik denk nu ook aan de succeskaarten uit het boek van Nisandeh (red goal,orange goal...) maar in waarden en ervaringen. Nog veel effectiever
Het gaat je per slot ook uiteindelijk om de ervaring die je hoopt te hebben na het bereiken van je doel.
Het is niet die auto of het geld wat jou gelukkig maakt, maar het gevoel van bv. vrijheid wat je ermee hoopt te krijgen.

Binnenkort lanceer ik daarom de cursus: Zin in je leven!
Daarin heb ik een combinatie gemaakt van het werken met deze schatkaarten en een zeer effectieve NLP-methode die ik nu nog niet verklap.
Niet hopen op het bereiken van doelen, maar meer zin aan je leven leren geven waardoor doelen bereikt worden zonder dat je ze gesteld hebt.
The secret in het kwadraat.!

En nu ga ik naar de stad om mijn volgende droom/succesboek aan te schaffen en begint de volgende reis.