Weer mam

Na jarenlange omzwervingen is ie weer terug.
Terug op het honk.

"Mam, ik ga weer terug naar school en ik heb hulp nodig."

Jarenlang heb ik gebeden, gehoopt, gewenst om deze woorden te horen.
Jaren waarin heel veel is gebeurd.
Jaren van verdwalen in criminaliteit, blauwemaandagbaantjes achter de lopende band of in magazijnen, van kamertje, via kamer naar flat tot ontruiming. Een handjevol goeie vrienden en heel veel foute. Steeds magerder...
"Ik heb hulp nodig", waren woorden die hij jarenlang niet uit kon spreken, in de veronderstelling dat er toch niemand voor hem was.
Na de ontruiming alweer bijna een jaar op een piepklein kamertje in het gezin van pa.
En ik zat hier in een groot, leeg huis, te proberen me 'n beeld te vormen van het leven van mijn zoon, met behulp van soms maandelijkse updates. Updates boordevol ambitieuze plannen, afgewisseld met mislukkingen en ontslag.
"Kun je mij even wat voorschieten", de meest gebezigde zin, naast: "Ik ben weer stom geweest".

"Mam, ik ga weer naar school".

Eerst was er scepsis.
Wéér iets nieuws. Wéér wat anders proberen.
En ja, er moet weer voorgeschoten worden.
Herinnering roept weerstand op.

Maar hij lijkt zo blij! Verteld vol enthousiasme en vuur, waar 't eerder beredenerend was.
En hij heeft nu nog iets nodig: Ruimte.
Ruimte die ik heb. Ruimte die ik graag voor 'm wil maken.
Voor mij betekend het immers ook ruimte. Ruimte om 'm nu te kunnen bieden, wat ik toen niet geven kon. Steun, erkenning, waardering en vertrouwen.

De studeerkamer is in aanbouw.
De zolder inmiddels alweer gezellig vol.

Ook ik ben er vol van.
Zo blij ben ik! Dankbaar dat ik weer dagelijks deel uitmaak van zijn leven.

Met tranen in m'n ogen van trots lees ik in de krant over de nieuwste opleiding in Eindhoven. Mijn zoon zit daar op en 't past precies bij 'm.
Mijn hart stroomt vol met dankbaarheid en hoop en vult een leegte, waarvan ik niet wist dat die er zat.

Ik mocht mezelf al eerder vergeven dat ik een slechte moeder was.
Nu krijg ik een nieuwe kans.

23 jaar. M'n kindje woont weer thuis....